توفیق خدمت در بارگاه مطهر امام رئوف حضرت اباالحسن‌الرضا(ع) از بزرگ‌ترین مواهب الهی است که بسیاری از عاشقان و دلدادگان به ساحت مقدس اهل بیت عصمت و طهارت(ع) آن را ازجمله بهترین و بزرگ‌ترین نعمت‌ها و هدایای معنوی از پیشگاه حضرت حق می‌دانند. در این میان علاوه بر آقایان، بانوانی هم هستند که از این نعمت الهی برخوردار بوده و توفیق خدمت در این قطعه از بهشت را دارند. ازطرف دیگر و بنا به دلایل مختلف، ممکن است توفیق خدمت در این آستان مبارک برای برخی افراد به پایان رسد؛ به همین بهانه و پس از انجام هماهنگی‌های لازم در گفت‌وگو با برخی از بانوان بخش خدمه خواهر و بخش انتظامات خواهر در اداره رواق‌های خواهران حرم مطهر رضوی، جویای نظرات آنان درباره این موضوع یعنی آخرین کشیک خدمت در حرم مطهر امام رضا(ع) شدیم. در ادامه، بخش‌های از سخنان آنان در گفت‌وگو با خبرنگار روزنامه قدس را می‌خوانید.
تصورش هم سخت و دلهره‌آور است
«سمیرا جلائیان» 33ساله، کاردان روابط عمومی، دو سال و نیم است در بخش خدمه خواهر مشغول خدمت است. او می‌گوید: روزی که لباس خدمت در حرم مطهر امام رضا(ع) را پوشیدم، سر بر سجده شکر گذاشتم و از پروردگار متعال بابت این نعمت بزرگ، سپاسگزاری کردم. البته من که لایق نبودم، پس از لطف خدا، این محبت و عنایت امام رئوف(ع) بود که نصیب حال این بنده حقیر شد. یادم هست چه شور و شوق و شعفی داشتم و در پوست خود نمی‌گنجیدم.
وی ادامه می‌دهد: همیشه دوست داشتم به زائران امام هشتم(ع) خدمت کنم. دوست داشتم با ارتباط‌گیری مؤثر و صحیح با زائران، تا حد توانم به آنان خدمت و مشکلاتشان را برطرف کنم. خدمت به میهمانان امام هشتم(ع) برایم خیلی مهم است. ما ریزه‌خور خوان با کفایت سلطان سریر ارتضا هستیم، پس باید در حد توان به ایشان و میهمانان و زائران بارگاه مطهرشان خدمت کنیم. به‌هرحال یک روز عمر خدمتی هر شخصی در این بارگاه منور به پایان می‌رسد و ممکن است به دلایل گوناگون، دیگر توفیق خدمت در این آستان ملکوتی را نداشته باشد، اما حتی تصورش هم سخت و دلهره‌آور است. من در آخرین کشیک خدمت، عذر تقصیر خواهم خواست و از امام رئوف(ع) می‌خواهم از من راضی شوند. به امید تأیید و خشنودی حضرت ثامن‌الحجج(ع) در انتهای دوران خدمت در این قطعه از بهشت.
دوست دارم با لباس خادمی حرم مطهر از دنیا بروم
«فهیمه اردونی » 39 ساله، کارشناس جغرافیای شهری، هفت سال است توفیق خدمت در بخش خدمه خواهر در آستان امام مهربانی‌ها را دارد. او اظهار می‌کند: شیرینی خدمت در این حرم ملکوتی را نمی‌شود به زبان و قلم بیان کرد. حضور در محضر امام معصوم از نسل و سلاله پیامبر اکرم(ص) که پاره تن رسول خدا(ص) است، توفیق بزرگی است که شکر آن با زبان وعمل میسر نیست. اینکه هفته‌ای یک بار با لباس خدمت در این قطعه از بهشت حاضر شوید و براساس عشق و ارادت و اعتقاد راستین به هشتمین مهر تابناک آسمان ولایت در حرمش به زائرانش خدمت کنید، کم سعادتی نیست که نصیب خادمان این حرم ملائک پاسبان شده است. البته من که لیاقت نداشتم و همه این توفیقات را از خدای متعال و عنایت صاحب عظیم‌الشأن دستگاه و سپس دعای خیر والدینم می‌دانم، وگرنه من کجا و خدمت در این آستان مقدس کجا؟
وی بیان می‌کند: همیشه از دوران کودکی تا امروز، امام هشتم(ع) را به امام رأفت و مهربانی می‌شناختم. امامی که مهربانی‌اش عام و تام است و نسبت به همه بخشش پدرانه دارد. ایشان همچون سحاب رحمت الهی، رأفت و مهربانی‌اش بر سر همگان و فارغ از قوم و نژاد، ملیت، گروه، قبیله و... می‌بارد.
اردونی لحظه‌ای به فکر فرو می‌رود و با چشمانی گریان می‌گوید: از روز نخست خدمت در این حرم مطهر، با امام رضا(ع) عهد بسته‌ام اگر خادم این بارگاه مطهر شدم و قرار شد روزی از دنیا بروم، دوست دارم در لحظه مرگ، با لباس خادمی حرم مطهر رضوی و در رکاب امام زمان(عج) توفیق شهادت نصیبم شود. دوست دارم در آخرین کشیک خدمت، همچون روز اول خدمت با نشاط و شادابی به زائران امام هشتم(ع) خدمت کنم و مُهر و امضای قبولی خدمات را از امام رضا(ع) بگیرم.
احساس می‌کنم نفسم به شماره افتاد
«فریبا سعیدی» 56 ساله، کارشناس مدیریت خانواده و 6سال است در بخش انتظامات خواهر در اداره رواق‌های خواهران حرم مطهر رضوی توفیق خدمت دارد. او نیز به جمع ما می‌پیوندد و می‌گوید: همیشه وقتی به حرم مطهر امام رضا(ع) مشرف می‌شدم و بانوان خدمه و سایر خادمان این آستان مبارک را با لباس خدمت می‌دیدم، علاوه براینکه غبطه می‌خوردم چه سعادتی دارند که در این مکان مقدس خدمت می‌کنند، در دلم نیز از خدای متعال می‌خواستم این توفیق را به من و همه آرزومندان این خدمت مقدس عنایت فرماید.
لحظه پوشیدن لباس خدمت در این حرم منور را هیچ وقت از یاد نمی‌برم. انگار تازه متولد شده بودم و خداوند عمر دیگری به من عطا فرموده بود. اشک چشمانم را فرا گرفته بود و نمی‌دانستم با چه لحن و زبانی از پروردگار متعال و محضر امام رئوف(ع) تشکر و سپاسگزاری کنم. من لایق این عنایت نبودم، اما صاحب این حرم، از نسل کریمان و رئوفان است، او از نسل زهرای اطهر(س) است که مادر همه خوبی‌هاست.
وی لحظاتی سکوت کرده و با بغض می‌گوید: هرچند هر شروعی را پایانی خواهد بود، اما فکر کردن به آخرین کشیک خدمت علاوه براینکه شاید سخت و ناگوار باشد، برای بنده حقیر، یک تلنگر است تا به نحوه خدمت و عملکرد خودم در این آستان مبارک بیشتر بیندیشم. امیدوارم بتوانم خطاهای گذشته را جبران و بهتر و بیشتر برای زائران امام هشتم(ع) خدمت کنم. راستش را بخواهید احساس فردی را دارم که نفسش به شماره افتاده است. امیدوارم بتوانم امام رضا(ع) را از خودم راضی و خشنود کنم.
به امید دریافت آن رضایت‌نامه سرنوشت‌ساز
«سودابه حسینی» 58 ساله، کارشناس ارشد الهیات ومعارف اسلامی است. او دوسال است توفیق پوشیدن لباس خدمت در بخش انتظامات خواهر در این اداره را دارد و می‌گوید: از روزی که در این بارگاه مطهر توفیق خدمت پیدا کردم، از خدای متعال خواسته‌ام تا هر زمانی که امام هشتم(ع) مرا بپذیرند، توفیق خدمت در این آستان مبارک و همجواری حرم مطهر رضوی را داشته باشم. البته که من حقیر شاید لیاقت این همه عنایت و بزرگواری را نداشته باشم، اما در دلم مِهر و ولایت فرزند زهرای مرضیه(س) و امام مهربانی‌ها را دارم.
او ادامه می‌دهد: امام رئوف(ع) نسبت به شیعیان و دلدادگانشان، همواره مهربان و کریم هستند. از رأفت، بزرگواری و هدایت این امام بزرگوار و سایر حضرات معصومین(ع) است که پایه‌های عقیدتی و اعتقادی‌مان استوارتر می‌شود. درباره آخرین کشیک خدمت، شاید نتوانم حق مطلب را به‌درستی ادا کنم، اما با زبان الکن و قاصر، از امام هشتم(ع) می‌خواهم که خدمت ناقابل من حقیر و سراپا تقصیر را قبول کند و هدفم در همه لحظات و به‌ویژه در آخرین کشیک خدمت، دریافت آن رضایت‌نامه است که اگر امام رضا(ع) از ما راضی شدند، آنگاه خداوند از ما راضی خواهد شد.
خدا کند حسرت لحظات و فرصت‌ها را نخوریم
«الهام کفاش» 35 ساله، دانشجوی دکترای رشته فیزیک هسته‌ای و پنج سال است در بخش انتظامات خواهر دراین اداره مشغول خدمت است. او اظهار می‌کتد: رشته تحصیلی من ربطی به موضوعات دینی و اسلامی ندارد، اما همیشه دوست داشتم بتوانم در حرم مطهر امام رضا(ع) خدمت کنم. به نظر من و با توجه به رشته دانشگاهی‌ام، جاذبه مغناطیس معنویت و هدایت این آستان مبارک به‌جز با موارد مشابه آن یعنی حرم مطهر سایر حضرات معصومین(ع)، در هیچ جای دنیا قابل مقایسه نیست. اینجا همه انسان‌ها و دلدادگان به گرد وجود مقدس خورشید هدایت و معونیت، امام مهربانی‌ها و در مدار عشق، ارادت و دلدادگی می‌چرخند.
او اشک‌هایش را پاک کرده و می‌گوید: خداحافظی با توفیق خدمت در این آستان مبارک، از سخت‌ترین لحظات و کارهای عمرم محسوب می‌شود. خداحافظی با لحظات شیرین خدمت به زائران امام رئوف(ع) کار ساده‌ای نیست. همین جا آرزو می‌کنم من و سایر همکاران و خادمان این آستان مبارک، در آخرین کشیک خدمت که لحظات بسیار سخت و جانکاهی است، افسوس و حسرت فرصت‌ها و لحظات خدمت را که در اختیار داشتیم نخوریم، هرچند دلمان خوش است به رأفت رضای آل‌محمد آقا اباالجواد(ع) و به امید گوشه چشمی از آن حضرت.
نظر شما